کاربرد سیستم استنتاج تطبیقی عصبی- فازی به منظور مدلسازی شاخص ناهمواری بین المللی در روسازی های بتنی غیرمسلح درزدار

معیارهای زیادی به منظور تعیین وضعیت خدمت دهی روسازی توسعه یافته است که یکی از مهم ترین این شاخص ها، شاخص ناهمواری بین المللی است. علاوه بر کاربرد شاخص ناهمواری بین المللی در تعیین وضعیت روسازی و سنجش نیازمندی های مرمت و نگهداری روسازی، در روش های جدید مکانیستیک– تجربی طراحی روسازی های صلب مانند روشmepdg 2002 نیز پس از محاسبه تک تک خرابی ها باید با استفاده از یک مدل ریاضی، خرابی های مختلف روسازی به شاخص ناهمواری بین المللی تبدیل شوند تا بتوان مقدار ناهمواری روسازی را در سال های مختلف عمر بهره برداری پیش بینی نمود. بنابراین، تعیین شاخص ناهمواری بین المللی بر اساس خرابی های مشاهده شده در روسازی های صلب از اهمیت بسیاری برخوردار است. در این تحقیق، از روش سیستم استنتاج تطبیقی عصبی– فازی به منظور مدل­سازی شاخص ناهمواری بین المللی در روسازی های بتنی غیرمسلح درزدار با استفاده از داده های برنامه بلندمدت عملکرد روسازی استفاده شده است. متغیرهای مستقل در مدل­سازی شامل عمر روسازی برحسب سال، شاخص ناهمواری بین المللی اولیه برحسب متر در هر کیلومتر، درصد دال های با ترک های عرضی، درصد خردشدگی درزها، مساحت وصله های انعطاف پذیر و صلب برحسب درصد، مجموع پلکانی شدن درزها برحسب متر در هر کیلومتر، شاخص یخبندان برحسب درجه سانتی­گراد- روز، درصدی از مصالح بستر روسازی که از الک 075/0 میلی­متری عبور می­کند و متغیر وابسته به صورت شاخص ناهمواری بین المللی برحسب متر در هر کیلومتر در نظر گرفته شد. نتایج نشان می دهد که ضریب رگرسیون بین شاخص ناهمواری بین المللی اندازه گیری شده و پیش بینی شده با استفاده از رابطه nchrp و سیستم استنتاج تطبیقی عصبی– فازی بر اساس داده های آزمون به ترتیب برابر با 601/0 و 758/0 است. بنابراین، می توان دید که استفاده از مدل توسعه داده شده بر اساس سیستم استنتاج تطبیقی عصبی– فازی امکان پیش بینی دقیق تر شاخص ناهمواری بین المللی در روسازی های بتنی غیرمسلح درزدار را نسبت به معادله ارائه شده توسط nchrp فراهم می سازد.